శరత్ కాల చలన క్షణం
పొడి పొడిగా నేల రాలే ..
వెన్నెల పలుకులను
ఏరి కోరి శీతల రాత్రుల
శిథిల జ్ఞాపకాల సమాదిపై
మధుర రాసులుగా పోస్తూ ...,
కనురెప్పల వెనుక
నిలిచిపోయిన రూపాన్ని
విఫలమై విరిగిపడే కాలనీ,
పోటెత్తే హృదయ సంద్రాన ,
మది అలలపై మమకారంగా అద్దుతూ ..,
వెలసిపోయిన మనో ఫలకంపై
కలసి వేసుకున్న రంగుల చిత్రాన్ని
పెచ్చులూడిపోకుండా పెదవులద్ది ,
వ్యధిత హృదయంతో విలపిస్తూ ...,
కలత పడకు కలకాలం తోడుంటానన్న ,
కలువల రేడు కనుమరుగైతే
ఆకసమంతా ...కలయదిరిగి ,
జాడ తెలియని ఆడ హృదయం
తరతరాలుగా తలపోస్తూ.. విలపిస్తూనే ఉంది .