అంకు(శ )ర స్పర్శ.

     

     

    అంకు(శ )ర  స్పర్శ. 

     కాయాన్ని కారుణ్యం  చేసి, మాటని మధురం చేసి,

     ఒడినే  లాలిత్యపు  పానుపు చేసాను.  

     స్పర్శ  కుండే  ఒక మహత్తర  శక్తి గూర్చిచెప్పేందుకే,
     నిన్ను గుండెకు హత్తుకున్నాను. 

     ఆకలి  గొన్న  నీ చిన్ని  బొజ్జను  అమృత బిందువులతో,
     నింపి  అమ్మ  స్థానమేమిటో  అర్ధమయ్యేలా  చేసాను. 

     బుడి,బుడి, అడుగుల పరిదిని దాటిన నీవు,
     వడి,వడిగా జంతు సమూహంలోకి ఎప్పుడెళ్ళావో...,
     
     రోజంతా అదృశ్యమైనా... అర్దరాత్రి ఇల్లు  చేరినా.., 
     అక్కున చేర్చుకొని  అన్నంపెట్టిన  అమ్మను కదా...,

     బూచీ... అంటూ రాత్రిని చూసి నా చీరకుచ్చెళ్ళలో దాగే నీవు
     రాత్రే  నిన్ను చూసి దడుసుకొనేలా బూచిలా మారావు. 

     పట్టుకొన్న నా వేలును కోసి  తీసుకెళ్ళి జనసమ్మర్దానికి,
     దాన్ని చూపుడు వేలుగా  బహుకరించావు. 

     నా అమలిన అంతరంగ ప్రపంచం మీద మాలిన్య పాదాలతో నడచి, 
     మరక అడుగుల ముద్రలను  మిగులుస్తావనుకోలేదు. 

     అమ్మతనపు  అమృతాన్నే  కదా  తాగించాను,
     మరి  విషాన్ని ఉమ్మే ఉన్మాదివయ్యావని  ఎలా అనుకోను? 

     నా ఎదురుగా నన్నే నిలబెట్టి  ఆత్మ విమర్శా అద్దాన్నిచ్చి,
     నీ  నిజాన్ని చూడమంటే  ఎలా  చూడగలనూ..?

     (అనకొండలో ,ఆక్టోపస్ లో   ఒంటిని చుట్టుకున్నా  పర్వాలేదు,
     అపనిందలూ,అనర్దాలూ ,పెంపకం చేతకాదనే  పెడర్దాలూ... 
     తల్లి మనస్సులో  గుచ్చుకొనే  బలురక్కసి ముళ్ళు )