కాకినైనా... కాకపొతిని.

   

    కాకినైనా... కాకపొతిని. 

     గుడిసె ముందు  గువ్వలా..,
     కరువునెలపై రాలిన  ఎండుటాకులా ...,

     గుమ్మానికి  కట్టిన  నాటి  తోరణం లా..,
     పసుపు లేక వెలవెల బోయిన గడపలా..,

     అప్పటి  తప్పతడుగుల గురుతులింకా  
     గుమ్మం లో ఆరబొసుకుంటూ..,

     పసుపు కుంకుమల  నుదుటి నింకా,
     తడిమిచూసుకుంటూ..,

     రెక్కలొచ్చి ఎగిరెళ్ళిన   పిల్లలకై  ఎదురుచూస్తూ,
     జీవిత బాగస్వామి జ్ఞాపకాన్ని నెమరేసుకుంటూ..,

     ప్రతి పండక్కీ  తనకు తానె  అతిధిననుకుంటూ,
     ఎన్నాళ్ళ నుండో,చావును ఓడించాలనుకుంటూ..,

     కానీ,

     గమ్యం తెలీని ఈ జీవన ప్రయాణం లో ,
     కలసి కన్నీటిని  పంచుకొనేదెవ్వరో.. ?

     ఒకవేళ   తన  మరణమే అనివార్యమైతే,
     తనని మట్టి గర్బంలో  జారవిడిచేదెవ్వరో.. ? 

     (మనం కాకులమైనా బాగుండేది కదా ... 
     చెలిమి  నేర్పి చెంత  చెర్చుకొనేవీ) 

     (పండగ  పూట  ఒంటరిగా ఉన్న ఆత్మీయులను  గుర్తించి పలకరించండి  
     వారి దీవెనతో మీ పండుగ  ఆనందంగా సాగుతుంది)