మనో వేదన

    

    





   మనో వేదన 

    ప్రతిరాత్రీ.... నా కళ్ళలో ..,
    నెత్తుటి నదులు ప్రవహిస్తూ...,
    నన్ను గాయపరుస్తుంటాయి.

    చిక్కటి ఈ చీకటి గదిలో...,
    అకాల దు:ఖానికి ఆనకట్ట వేయలేనంటూనే..,
    ఊపిరి ఉరికొయ్యెక్కుదంటుంది .

    తుది లేని మదిలోగిలిలో..,
    అడుగిడేందుకు అయిష్టపడుతూ..,
    నీ పాదాలు పారిపోతుంటాయి.

    నిరసించే...నీ పలుకుల ములుకులతో...,
    మౌనమే  సరైందేమో అంటూ...,
    ముక్కలైన గుండె ఒక్క ఉదుటున మూగపోయింది.

    శిధిల దేవాలయపు పాకుడు మెట్టునై....,
    జారే నీ పాదానికి ఆసరా నేనంటూ..,
    అరచేతులు సోపానాలవుతున్నాయి.

    సఖుడా....,ఎవరూ లిఖించని భావాలతో'
    అక్షర సాలీడునై...అంతుచిక్కని కావ్యానికై...,
    వ్యధా సిరానై ....అక్షరాలను నీ ఎదపై సందిస్తున్నా..,