నీడనిచ్చిన నా చెలి

    


   నీడనిచ్చిన  నా చెలి 

   

    


   అను నిత్యం  నన్ను వెన్నంటి ఉండే నా చెలి 
    హటాత్తుగా అదృశ్యమైంది. 

    తన  అంతరంగ  బందీఖానా  నుండి
    నన్ను విముక్తుణ్ణి  చేసింది. 

    తన మాటల  స్పర్శతో  లాలిస్తూ,
    నా  అనాలోచిత పలుకులనే 
    అమృతగుళికలుగా,
    స్వీకరించేది. 

    అడుగడుగునా  అక్షర సుగంధమై,
    భావ సోపానమై నా పాదాల కింద,
    తన  అరచేతులుంచేది. 

    తనో   అనుభవ వటవృక్షమైననూ ,
    నా ముందు నేల తంగేడులా,
    తలవంచేది . 

    ఎన్నోసార్లు  అనుకోని ఒప్పందాలూ ,
    మరెన్నోసార్లు నిశ్శబ్ద  సంకేతాలూ,
    పలితంగా..,కమ్ముకొనే కారుమేఘాలూ . 

    నా చుట్టూ  ఆమె కట్టే సాలీడు దారాలను సైతం,
    భరించలేని సున్నితుడనై ,
    భావోద్రేకుడనై ...,
    మన:చంచిలుతుడనై ,
    మౌనరోదితుడనై,..హోరెత్తే కడలి తరంగాన్నై,
    ఆమె కాలికింది భూమిని లాగేసుకున్నాను. 

    ఆ సమయాన  అలిగిన నా అభిసారిక,
    నన్ను  పరాదీనుని చేసి ,
    పయనమై  సాగిపోయింది. 
    అర్దంలేని అపోహలతో, అపార్దాలతో,
    అదృశ్యమై  పోయింది. 
    ఆమె నీడ మాత్రమే నాకు మిగిలింది.