నీ నుదుటి పున్నమినౌతా 

నన్ను చూసి తలుపు చాటు నక్క్కుతావు.

నా ప్రతి అడుగూ  లెక్కెడతావు.

నా పలుకులతో అలకలు పోతావు,

ఓర కంట నన్ను కవ్విస్తావు 

నా పిలుపుతో పులకరిస్తావు,

కానీ  విననట్లు నటిస్తావు.

ఎప్పుడూ యోగినిలా ద్యానంలో  ఉంటావు,

నన్ను చూసి ఎందుకో ఉలిక్కిపడతావు.

నా స్పర్స తగిలితే  కంపిస్తావు,

కానీ నెపం చల్లగాలిపై తోస్తావు 

నా పిలుపుతో పులకరిస్తావు,

కానీ  విననట్లు నటిస్తావు.

ఎప్పుడూ యోగినిలా ద్యానంలో  ఉంటావు,

నన్ను చూసి ఎందుకో ఉలిక్కిపడతావు.

నా స్పర్స తగిలితే  కంపిస్తావు,

కానీ నెపం చల్లగాలిపై తోస్తావు 

నిశాచరునిలా, నేను సంచరిస్తుంటే,

చుక్కల వత్తులేసి  జాబిలి  దీపం పెడతావు.

ముద్దుమోమును  దోసిట తీసుకుంటే,

కలువ కనులను మూసుకుంటావు.

నిరాశ  చెంది  నేను  వెనుతిరిగితె,

కలవరంతో కదలిపోతావు.

సెలవు తీసుకొంటున్న నాకోసం,

నెలవు దాటి బైట పడతావు  

అమావాస్యలాంటి నీ జీవితాన పున్నమినౌతా,

వైధవ్యం  అంటిన నీ జీవితానికి   వరాన్నవ్ తా