నీ తలపుల్లో

   

    నీ తలపుల్లో 

   వెన్నెల వెల వెల  పోతుంది 

   తిమిరాన్ని తరమలేనంటుంది.

   నిశి  నిండిన నా మది విలపిస్తుంది.

   నీ ప్రేమకు మూగ సాక్షిగా.

   నిద్దుర ఎరుగని కనులు ,

   నిశ్సబ్దంగా నీకై రోదిస్తున్నాయి.

   స్తంబించిన  కాలం నిలదీస్తుంది,

   యెంత సేపు ఈ నిరీక్షణా అని.

   ఉక్రోషం ,ఉద్వేగంగా ఉంది,

   గట్టిగా నిన్ను పిలవాలని ఉంది.

   గుండెపగిలేలా  అరవాలనీ,

   ఈ వేదనను చేదించాలని 

   కలవరంతో కనులురాల్చిన అశృవులను,

   కాలి బొటనవేలు  నేల రాస్తుంది విరహగీతికగా.

   పచ్చటి మోము రుదిరవర్ణం  దాలుస్తుంది,

   మెలిపెట్టిన పైటకొంగు పళ్ళ మద్య  గింజుకొంటుంది .

  నిరీక్షణే   నీరసించేలా,అలిగిన అభిసారికలా 

  నిర్జన  ప్రదేశాన నిద్ర ఎరుగని నిశాచరిలా.

  కాలమనే ఇనుపగోళాన్ని కాలికి కట్టుకొని,

  నడుస్తూ,నిరంతరం నీ తలపుల్లో తడుస్తున్నా.