నా... చెలి

     

    నా... చెలి, 

     ఓనాటి   అందమైన జీవన  మలుపులో,
     తను నాకు  తారసపడింది.

     నా  మట్టి  హృదయాన   ప్రేమను విత్తి,
     చిరుమొలకై  అంకురించింది.

     నిత్య  జ్ఞాపకమై నన్ను   వెన్నాడుతూ,
     కాలాన్ని కట్టిపడేసింది.

     అర్ధంకాని  ప్రపంచాన,నిద్దురలేని లోకాన,
     నన్ను నిర్దాక్షిణ్యంగా  నెట్టివేసింది. 

     అంతదూరం  ఎందుకెళ్ళావని అలుకలుపోయి,
     బుంగమూతితో  బులిపిస్తుంది.

     అంతలోనే నా మనో..గాయానికి  మందువేసే,
     ధన్వంతరి  నీవేనని  దైర్యపడుతుంది.

     మురిపించి,మరపించి వలపుల వలవేస్తే,
     ఎక్కడైనా చెలినేగానీ  వలపుతోటలో కాదంటుంది.

     పిలుపుగాలం వేసి... సమూహం నుండి వేరుచేసి 
     పక్కున  నవ్వి  వెక్కిరిస్తుంది.

     ఊగిసలాడే  ఊహలమద్య  ఊపిరిపోసుకుంటూ,
     నా  ఎదపై వాలి   సేదతీరుతానంటుంది.

     అక్షర,అక్షరాన  నన్ను  నింపుకున్న
     నా  చెలి  ఓ  నడిచే పుస్తకం.

     నన్ను చంద్రునిగా భావించిన  
     నా చెలి  ఓ  వెన్నెల  సంతకం.