రోగం

      

      రోగం 

       పచ్చని ప్రాణాన్నిచప్పరించి  
       పిప్పిచేసేదే రోగం.
       చెట్టంత మనిషిని  ముప్పెనలా 
       ముంచేదే రోగం.

       కలల నుండీ, జీవన అలల నుండీ 
       తోసివేసేదే రోగం,
       కుటుంబం నుండీ,ఇంటినుండీ 
       దూరంగా నెట్టేదే రోగం.

       మంత్రాల,తంత్రాల  నమ్మకాల, 
       నిచ్చెనెక్కించేదే రోగం.
       తాయత్తుల, దిగదుడుపుల,బూడిదలకు 
       గంగిరెద్దును చేసేదే  రోగం . 

       పిడికిట్లో  పిచ్చికపిల్లవైనా,
       గూటిలో గువ్వపిల్లవైనా,
       వాకిట్లో గండుబిల్లిలా  పొంచి , 
       నిన్ను నోట కరచుకొనేదే రోగం 

       పడుకున్న మంచమే లోకంగా,
       చమట శరీరమే దుప్పటిగా,
       నీకు నీవే  గొంగళివేమో  
       అనిపించేలా  చేస్తుందీ రోగం. 

       ప్రపంచమంతా అంధకారంగా, 
       రంగులన్నీ మసిపూసుకున్నట్లుగా,
       నీ కళ్ళముందు చీకట్లు పులిమి 
       అంధుని చేసి  ఆనందిస్తుందీ రోగం. 

       పక్షిపిల్లని పొట్టచీల్చినట్లూ,కళ్ళనుండి కనుగుడ్లు లాగి 
       కర,కర నమిలినట్లూ,
       ఎంతో మందిని  ఒంటి చేత్తో 
       ఓడించాలని చూస్తుందీ రోగం. 

       రోగం ఒక వైతరణీ...... 
       రోగం ఒక మృత్యుకుహరం,.... 
       రోగం  ఒక నిర్దయ శోకం.......  

      కానీ..... ,

       ఓ  ఆత్మీయుని కర స్పర్శకే  కరిగిపోతుందీ రోగం.
       ఓ  ఊరడింపు  మాటకే ఊరవతలకి పారిపోతుందీ రోగం.
       ఓ  చిన్ని చేయూతకే  చెంతలేకుండా పోతుందీ రోగం.