ఎలా?

    

    ఎలా?


    ఆవేదనలు చుట్టుముట్టినప్పుడు,  
    ఆలోచనలు ముసురుకుంటాయి,
    వాటివెనుకే పరుగెడితే,
    పట్టుకొని ప్రశ్నిస్తాయి. 

    రక్తాక్షరాలతో 
    లక్ష్యాన్ని లిఖించుకోను  
    కానీ.... ,
    దు:ఖాన్ని ఒంపుకున్న కలం 
    కర్తవ్యాన్ని గుర్తుచేస్తుంది. 


    పనికిరాని  పదాలన్నీ కవితలై..,తవికలై.. 
    నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తున్నాయి,
    చైతన్యం నీకు చేతకాదంటే చెప్పు,
    చదువున్నచోట  చక్కబెట్టుకుంటానని  
    అక్షరం వెక్కిరిస్తుంది. 

    నిప్పుకణికల నినాదాలను 
    గుప్పిట బిగించేమిలాబం?
    అర్దం లేని వాదనలు అన్నం పెట్టవని 
    ఆత్మ ఘోషిస్తుంది,

    మదినిండా సమస్యల రణం రాజుకుంటే,
    కలల దుప్పట్లో కాళ్ళు ముడుచుకోలేను,
    జీర్నించుకోలేని  దు:ఖాన్ని మింగిన గుండె,
    పేలిపోవటానికి సిద్ద్దంగా ఉంది.

    ఆక్రమణల ,అణచివేతల వేలం లో ,
    అబలలు నలిగిపోతుంటే,
    కంటితుడుపు సానుబూతిగా కాదు,
    తెగబడే కత్తికమ్మంటుంది మనస్సు.


    జీవన పొరాటంలో తెగిపడుతున్న 
    భాహువులకు  బాసటగా,
    బ్రతకాలని  హెచ్చరిస్తుంది  వివేకం 
    అందుకే  ఈ  చేయూతనివ్వాలనే  ఆరాటం.


    మోడువారిన  బ్రతుకు చిత్రాలకు 
    చిగురుకుంచనవ్వాలనీ,... 
    ఇనుపముక్కుల  విహంగాలనుండి 
    చిట్టిగువ్వలను  రక్షించుకోవాలనీ....