కల్లు తాగిన కారుకూతల్లో
తన తల్లినే పతితగా వింటుంది.
కట్న కానుకలు తక్కువనే కరకునోళ్ళకు ,
జడిసి తల వంచుకుంటుంది.
ఆడపిల్లని కన్నావని తూలనాడినా,
తప్పు తనదే అనుకుంటుంది.
బిడ్డల నడవడిక బాగలేకున్నా,
తానే కారణమంటే నిజమే అనుకుంటుంది.
యెడారి ప్రస్తానంలో తీరని దాహాల వెంట,
పరుగులెడుతూనే ఉంది.
నడివయస్సులో కూడా తనవారికోసం,
పడిలేస్తూ పనిచేస్తూనే ఉంటుంది .
కన్నకూతురికి పెళ్ళి చేసి ,
తనలాంటి రాత వద్దని మొక్కుకుంటుంది.
కోడలి నాగరికత ముందు,
నిశాని అయిన తానే తలఒగ్గుతుంది.
అందరిలో ఉన్నా ఒంటరితనం,
తన తప్పులేకున్నా నిందమోసేతనం.
ఇంటిల్లిపాదికీ నీడనిచ్చే తరువుతనం,
అమ్మ ప్రేమ కానే కాదు ఎప్పటికీ అరువుతనం.