Pages

Wednesday 24 December 2014











నా  నగరం

నాకు  అందకుండా పెద్దద,పెద్ద
అంగలేసుకుంటూ  వెళ్తుంది నా నగరం .

ఎత్తైన  మేడలు ఎక్కుతూ ..,
కత్తి  మీద సాముచేస్తూ   కవ్విస్తుంది ,

రాత్రయితే   జిగేల్మనే  రాకెట్టులా..,
పబ్బుల్లో పైటజార్చి,  క్లబ్బుల్లో పేకజారుస్తుంది.

అర్దరాత్రి  దండాలకు అడ్డాగా  మారి ,
అక్రమాల శవాన్ని  భుజానమోసే విక్రమార్కుడవుతుంది.

కన్నబిడ్డలకు అన్నప్రాస  చేయటానికి ,
అన్నదాతను  అనాదను   చేస్తుంది .

అమ్మ,అయ్యా లేని  అనాథ నా నగరం ,
అన్నీ ఉన్నా  ఏమీ లేని   అభాగ్య నగరం.

తలారి పాలకులకు తల తాకట్టు పెట్టి,
ఏలుకొనే నాదునికి    తాళి   లేని   పెళ్ళాం   నా నగరం .






Saturday 29 November 2014

మా (ర్పు) ర్చురీ












మా (ర్పు) ర్చురీ



కనిపించని  కుట్రలకూ,
కనికరించని  దుష్టులకూ,
కనుమరుగవుతున్న బాల్యం .

కుతంత్రాల  కుమ్ములాటలో,
అమాయకపు  అనాథ బాలికలు
అమ్ముడవుతున్న వైనం .

ఉన్మాదం  ప్రకోపించిన  రాక్షస బల్లుల
రక్కసి  గోళ్లకు  చిక్కుకునే,
ముక్కు  పచ్చలారని  ముద్దు గువ్వలు.


పాశవికత వెదజల్లే  నీచ ప్రవృత్తిలో,
అమ్మతనం  మరచిన  అసుర స్త్రీల కోరల్లో,
అరాచక  కబేళాలలో అమ్ముడవుతుందీ  ఆడమాంసం.

అనాగరిక  మైదానం లో, ఆటవిక  క్రీడల్లో,
తల క్రిందులై  వేలాడుతున్న  సమాజములో,

 రాత  నేర్చిన   మనమంతా....,


గమ్యం ఎరుగని పోటీలలో,
నిలకడలేని ఉఊగిస లాటల్లో,

ఊకదంపుడు ఉపన్యాస ఉచ్చులో,
ఎత్తిపోతల  ఎంగిలి  రొచ్చులో,

ఎవరి  శవం ముందు వారే  కూర్చుని ,
శవ  పరీక్షకై  నిరీక్షిస్తున్నాం.

బ్రతికి లేమని మనకి  మనమే...,
మరోమారు  నిరూపించుకున్నాం ...,





  

Saturday 8 November 2014

నిషిద్ద గానం

















నిషిద్ద  గానం



పాత  సారా   కొత్త   సీసాలో  పోసినట్లు,
ఓట్లు బొక్కుతూనే  బూట్ల  కింద తొక్కబడుతుంది ,
"ప్రజా స్వామ్యం "


పంపకాల అంపకాల  తెర  దించగానే,
భేతాళుడి భుజం  మీద  మోయ బడుతుంది
" రాజకీయం"


కబ్జాల గిల్లికజ్జాలలో  జరిగి, జరిగి ,
చిరిగిన  చింకి పాతలా  వేలాడుతుంది,  
"రాష్ట్ర పటం ".



నాగళ్ళను విరిచి ,అడవుల్ని నరికి ,
ఉరికోయ్యల్ని తయారుచేస్తుంది,
"పాలక వర్గం"



నిషిద్ద జాడల్లో,మతం దాడుల్లో,కులపు నీడల్లో
నెత్తుటి జండాను ఎత్తుతుంది,
"ఉగ్రవాదం "




నమ్ముకున్న నేల పాదాల కింద ముక్కలవుతున్నా,
వమ్ము కాని నమ్మకం తో ఆశగా ఎదురు చూస్తుంది ,
" ప్రజానీకం "






Saturday 25 October 2014

అక్షరాయుధాన్నై ...,







    అక్షరాయుధాన్నై ...,

    చిక్కుముడి   సమాజ  సమస్యలకు ,
    సులువైన  మార్గాన్వేషినై ....,

    పగిలిన అడ్డం ముక్కలను ,
    అతికించే   ఐఖ్యతా  సూత్రాన్నై....,

    కీచులాటల   కీచకులను ఏకం చేసే,
    సామూహిక  సంఘటిత  శక్తినై....,

    జనన,మరణ దృవాల  మద్య ,
    సుఖ,దు:ఖాల  అయస్కాంత  ఆకర్షణనై ....,

    అచ్చిరాని   అనుబంధ అఘాదాల మద్య,
    మానవీయ  వారదినై..., 

    జనం గుండెల్లో జెండాగా ఎగురుతూ ,
    అట్టడుగు వర్గాల  ఆకలి కేకనై...,

    మనుషుల మద్య  విస్తరించే  రాక్షస,
    నిశ్శబ్దాన్ని పారద్రోలే  లిపి ఘోషనై ...,

    సరికొత్త   జీవనపేజీ కై  వెతికే ,
    అనంతాన్వేష  అవిశ్రాంత  అక్షరాన్నై...,

    తప్పుడు   తలకట్టుల   తలలు కొట్టే,
    చప్పుడు చేసే (శబ్ద)  యుద్ద  కవిత్వభేరి  మోగిస్తున్నా......  

   


  

Sunday 19 October 2014

రిక్త హస్తాలు













        రిక్త హస్తాలు

     అయినవారికి  తాంబూలం
     అందించిన ఈ హస్తాలు ,
     నేడు అలసి సొలసిపోయిన తమలపాకులు .

     వారసత్వపు  దానగుణం
     హస్తరేఖల్లో  అమరిన ఈ హస్తాలు,
     ఆశగా చాపిన ప్రతి చేతినే తడిపే  కర్ణుని  కరాలు ,

     అన్నదాతగా  పట్టెడన్నం పెట్టే
     ఆత్మీయ  ఈ హస్తాలు ,
     అన్నార్తుల ఆకలి తీర్చే అక్షయ పాత్రలు .

     చీకటిని పారద్రోలే  చిరు దివ్వెలకు ,
     రక్షణ నిచ్చే ఈ హస్తాలు,
     జగతినే జాగృతి చేసే శుభసూచకాలు,

     సంతానానికి  సంతోషాన్నిచ్చె,
     అమ్మతనపు ఈ హస్తాలు,,
     నిద్రపుచ్చే ఊయలలు ,

     కరవు కాటకాల, ఆర్దిక  ఆటుపోటులకై ,,
     తెగిపడిన ఈ హస్తాలు ,
     నేడు అడుగంటిన అక్షయ పాత్రలు . 




Thursday 16 October 2014

పరాదీనులై ...

         





        పరాదీనులై ...

        అనేక   రూపాల   సమూహం   స్త్రీలు,
        అమ్మతనానికి   ఆనవాళ్ళు  వీళ్ళు.

       పలకరింపుల  తొలకరింపులకే ..,

       పరవశించే  పసి మనస్సులై..,

       మాయల మాటల  తూటాలకే ,

       గాయపడే మానసిక  క్షతగాత్రులై ,

       చీకటి రసాయనాలకు  సమీకరణాలై,

       వెలుగు  తగిలిన   తీసివేతలై...

       వ్యక్తిత్వాన్ని అమ్ముకొనీ,తప్పుడు వ్యక్తిని నమ్ముకొనీ,

       వెలితి గుండెలను  పిచ్చి  బ్రమలతో బర్తీ చేసుకొని

       రంగుల,హంగుల మెచ్చుకోలుకై ,

       మలినమంటిన హృదయ కరచాలనాలకై ,

       భరించలేని  బంధనాలను  వదలి ,

       ఊపిరి  తీసే  ఊహల  పల్లకి నెక్కి,

       పవిత్రమైన స్త్రీ(వ్యక్తి) త్వాన్ని అపాత్ర దానం చేసి ,

       పరహీనులై    చలన   రహితం   కాకండి....,  



  

Monday 6 October 2014

చేజారిన నా కలం




   


    





    చేజారిన   నా   కలం 




    అంతులేని సమస్యల సుడిగుండములో  ..

    పడిపోయిన నా కలం,

    భాద్యతల అక్షరాలను బాదల గాయాలనుండి ,

    పొడిచి,పొడిచి వెలికి తెచ్చేది,

    మనస్సు మర నుండి మాటలను తూటాలుగా చేసి ,

    సూటిగా మీ గుండెలకే సందించేది,
   ఎక్కడికి పోయిందో ........ ,


    చంటోడి ఆకలికై పోరాడుతూ ..,

    అమ్మ గుండెలపై పారాడు తుందా ?


    కుంటోడి అంగవైకల్యానికి ఆసరాగా,

    ఏ చెమట చెట్టున ఇరుక్కుందో..?


    రైతన్న అప్పుల పద్దులు రాస్తూ..,

    మొలకెత్తని పుచ్చువిత్తనమై పెళుసుబారిందా...?


    కరకు పాళీగా నా కుత్తుకపై కూర్చుని ,

    రగిలిపోయే నా దిగులు గుండెకు

    కాసిన్ని అక్షరాలనిచ్చి సేద తీర్చేది........... ఎక్కడికి పోయిందో....!!












Monday 29 September 2014

ఊపిరి కోతలు



ఊపిరి కోతలు 
ఊపిరి కోతలు 

చైతన్యాన్ని  శిలువు వేసి 

మేధను అనాథను చేసి 

అమావాస్యను  ఆభరణంగా చేసి,

దేహపు ఆకటికి  చీకటి ముసుగేసి,

హృదయం లేని మొండేలను

ముఖపుస్తకపు దండేలపై 

విచ్చలవిడిగా ఆరవేసి 

ఉన్మాదానికి ఉన్నతమైన 

"పసితనం"  అనే పేరు పెట్టేసి  

ఇతరులను నమ్మించేసి 

ఎవరికి వారు అర్దం లేని స్పర్దల్లో

నచ్చిన వారిపై 

ప్రేమాస్త్రాలను  సందించేసి 

మరులుగొన్న మనోదాహం తో,

విలువైన కాలాన్ని తాగేసి 

స్వీయానుభవాల ఊయలలూగుతూ,

ఖర్మ సిద్ధాంతాల  ఉమ్మనీరు తాగి.

తప్పంతా ఇతరులపై రుద్దేసి ,

ఆపేక్షా,ఉపేక్షల ఉరితీతలలో,

ఏది వసంతమో, ఏది శిశిరమో

తెలీక, యదార్దాలను రాల్చేసి 

సంకుచిత తత్వాల నెగడులో

నిప్పుల స్నానం  చేస్తున్న కాలంతో

రుగెత్తలేక  నుసిలా రాలుతున్న మనం 



ఇకనైనా....... ,


కొన్ని నిజాల ఇజాలను  భుజాలకెత్తుకుందాం 


Tuesday 23 September 2014

కలం కదిలించు

    
    కలం కదిలించు 

     కాలమనే కత్తి  మీద 
     కలాన్ని కదిలించు
     ఎగిరిపడే నిప్పురవ్వలు 
     కవివైతే నిన్ను కాల్చేస్తాయి. 

     ఏ మూలనో అణువంతైనా ,
     ఆవేశముంటే ,
     చచ్చిన శరీరాంగమైన,
     నీ కలాన్ని కదిలించు. 

     పుక్కిట  పురాణాలనూ,
     బొంకుల బోగాతాలనూ ,
     చెత్తబుట్టకు చుట్టాన్ని చెయ్యి . 
     బాల కార్మికులకై  అక్షర బాటవెయ్యి. 

     మతాల దడులూ, కులాల కంచెలూ ..,
     కట్టి ,గద్దలు  తన్నుకుపొయే ,
     ఉద్యోగాలను  ఉట్టికొట్టి ,
     రచ్చకీడ్చి , నీ  కలంతో  కడిగెయ్యి . 

     ఆకటి పేగులకు  
     అన్నం ముద్దవి కావాలంటే,
     నీ కలాన్ని అనలం లో కాల్చి ,
     సానబట్టి , వర్గ ,వర్ణ  ప్రాంతీయ బేదాలపై ,
     వేటు వేయి. 

      (లేదంటే .... కవులారా  మనమంతా  
       పుచ్చిపోయిన మన కలం పాళీ  విరిచి ,
       వెన్నెల్లో తనువును ఆరబోసుకున్న 
       పూభోణి గురించి  రాసుకొని  
       మనకు మనమే చొంగ కార్చుకుందాం )








Sunday 21 September 2014

నడిచే్ నెలవంక

    





    నడిచే  నెలవంక

    ఈ చందమామని ఎవరో పారేసుకున్నారు,
    కాదు ,కాదు గగనానికి అమ్మేసుకున్నారు. 

    మసిబారిన ఆకాశాన్ని అంటుకుని ,
    కొడిగట్టిన  దీపం లా  వేలాడుతూ,
    నాకు కనిపించాడు.

    నిదురరాని రేయిని ,
    ఆరుబైట ఆరబెడుతూ,
    ఆకాశాన్ని  చూశాను

    శీతాకాలపు చలిరాత్రికి,
    బుజ్జి కుందేలుపిల్లలా,
    ముద్దు,ముద్దుగా, 
    నేలపైరాలిన నక్షత్రాల మద్య,
    మినుగురులా  మెరుస్తున్నాడు 

    చాపిన  నాచేతుల్లో,
    ఎగిరొచ్చి వాలిపోయాడు ,
    సుతిమెత్తని  చీరకొంగుతో..,
    సున్నితంగా  చిట్టి గడ్డంపై  రాశాను,
    పొగడపూలలా నవ్వాడు.

    ఏ త్యాగానికై   ఈ  గందర్వుడు,
    ఇలా గగనం విడిచాడో,
    నేలపై  ఎవరిని వెతుకుతున్నాడో..,
    తిరణాలలో తప్పిపోయిన పసి కూనలా,
    బిక్కు,బిక్కు మంటున్నాడు. 

    ఒక నిస్సారమైన ఆత్మాహననం నుండి ,
    తనని తాను  రక్షించుకుంటూ,
    జీవన రేఖపైనే బ్రమిస్తున్నాడు,

    నా  చిటికిన  వేలు  పట్టుకొని ,
    మెల్ల,మెల్లగా నడుస్తున్నాడు,
    ఆ స్వప్న   సముద్రాన ,
    సూర్యో్దయమైనాడు.


  


Thursday 11 September 2014

స్పందన కరువైన క్షణం


    






   

స్పందన కరువైన క్షణం




కాసిన్ని పలుకులను

తలపులనుండి తోడిపోసుకుంటూ..

ఎన్నిసార్లు నొత్తురోడిన గాయాన్ని..,

మాన్పుకోవాలనుకున్నానో ....,


ఎడతెగని మోహానికి ఆనకట్టవేసి,

కలల నౌకని కడలిలోనే,

బడబాగ్నికి ఆహుతి చేసుకున్నా..


జీవితమంతా .జీవితాన్ని

మరచిపోయెందుకే వెచ్చిస్తూ..,

మనస్సునెక్కడో పారేసున్నా..,


సగం చేసుకున్న ఈ ఊపిరి సంతకాన్ని,


నీ అకాల ఆగమనంతో..,

శాశ్వత చిరునామాగా మార్చుకున్నా..,


నీవు రాసిన వీడ్కోలు కాగితం ముక్కను

నా అసంపూర్ణ జీవన గ్రంధానికి,

ఆకరి పేజీగా అతికించుకున్నా. ..,

.,







Friday 29 August 2014

నీడనిచ్చిన నా చెలి



    


   నీడనిచ్చిన  నా చెలి 

   
    


   అను నిత్యం  నన్ను వెన్నంటి ఉండే నా చెలి 
    హటాత్తుగా అదృశ్యమైంది. 

    తన  అంతరంగ  బందీఖానా  నుండి

    నన్ను విముక్తుణ్ణి  చేసింది. 

    తన మాటల  స్పర్శతో  లాలిస్తూ,

    నా  అనాలోచిత పలుకులనే 
    అమృతగుళికలుగా,
    స్వీకరించేది. 

    అడుగడుగునా  అక్షర సుగంధమై,

    భావ సోపానమై నా పాదాల కింద,
    తన  అరచేతులుంచేది. 

    తనో   అనుభవ వటవృక్షమైననూ ,

    నా ముందు నేల తంగేడులా,
    తలవంచేది . 

    ఎన్నోసార్లు  అనుకోని ఒప్పందాలూ ,

    మరెన్నోసార్లు నిశ్శబ్ద  సంకేతాలూ,
    పలితంగా..,కమ్ముకొనే కారుమేఘాలూ . 

    నా చుట్టూ  ఆమె కట్టే సాలీడు దారాలను సైతం,

    భరించలేని సున్నితుడనై ,
    భావోద్రేకుడనై ...,
    మన:చంచిలుతుడనై ,
    మౌనరోదితుడనై,..హోరెత్తే కడలి తరంగాన్నై,
    ఆమె కాలికింది భూమిని లాగేసుకున్నాను. 

    ఆ సమయాన  అలిగిన నా అభిసారిక,

    నన్ను  పరాదీనుని చేసి ,
    పయనమై  సాగిపోయింది. 
    అర్దంలేని అపోహలతో, అపార్దాలతో,
    అదృశ్యమై  పోయింది. 
    ఆమె నీడ మాత్రమే నాకు మిగిలింది.  
  


   

Friday 22 August 2014

అది నీవే... ,








      అది  నీవే... ,


    ఆశవై ,
    అశాంతి వై,
    ఆత్మవై ,
    ఆవేశానివై,
    అనాలోచితవై,
    ఆరాటానివై,
    ప్రాప్తివై,
    ప్రారబ్దివై ,
    మర్మమై ,
    ఖర్మమై,
    అనంతమై,
    మోహమై ,
    మోదమై,
    వ్యామోహమై ,
    స్పర్శవై ,
    స్పర్ధవై ,
    కలవై,
    అలవై ,
    ఊహవై ,
    ఊపిరివై,
    హోరెత్తే  కెరటానివై...ఎగసి పడతావు.

    కలవరమై,
    పలవరమై,
    అస్థిరమై ,
    అస్తిత్వమై,
    అమాయకమై,
    అయోమయమై,
    అనుమానమై,
    పరోక్షమై,
    పక్షపాతమై,
    ప్రజ్వలమై,
    ప్రతికూలమై,
    ప్రాప్తమై,
    పాదరసమై ,
    జలమై,
    జ్వలనమై,
    అంతుదోరకని  అయోమయాన  అలమటిస్తుంటాను.

    ఆత్మను కమ్మేసే చీకటిలో,
    ఆకలిని మింగేసే  ఆలోచనల్లో,
    అర్ధం కాని మనో వత్తిళ్ళలో,
    ఊపిరి సలపని ఉక్కిరి బిక్కిరి క్షణాలలో ,
    ఆశ,నిరాశల మద్య అలమటించే వేళ....,
    మాటవి,
    పాటవై ,
    ఆటవై ,
    పూదోటవై,
    మానసిక వేటవై,
    అభినందనాక్షరానివై,
    అంత:సంతసానివై,
    మనోదన్వంతరివై ,
    మది గాయాన్ని  మాన్పెందుకే  మనువాడావు 








Saturday 16 August 2014

మేరీ ప్యారీ....మా.




    




    మేరీ ప్యారీ....మా. 


    ఆశ  నిరాశల సుఖదు:ఖాల ఆటవిడుపుల్లో 
    మరణిస్తూ,జీవిస్తూ..,
    సతమవుతుంది  భారతమ్మ. 

    కొత్త చిగురుల  ఆవిష్కరణలో,
    పాత తెగులును పోగొట్టుకోవాలని 
    చూస్తుందీ  కొమ్మ. 

    నెత్తురోడుతున్న రహదారుల్లో ,
    పచ్చటి పాదాలను మోపలేక ,
    కుంటినడక నడుస్తుందీ  అమ్మ . 

    పల్లె నుండి  పట్టణాల దాకా   
    నాగరికత   బట్టలూడదీసుకొని  బలాదూర్గా,
    తిరుగుతుంటే  గాంధారిలా.., 
    కళ్ళకు  గంతలు కట్టుకొని  గడిపేస్తుంది 

    రక్కసి  రాబందులు  
    లేత గువ్వలను ముక్కున కరచుకొని,
    పొడిచి,పొడిచి  ఈకలు పీకి వీధిలోకి విసిరేస్తుంటే, 
    జెండా కప్పి  సంతాపం  తెలియజేస్తుంది. 

    అంతము  కాని  మతం మంటల్లో,
    కుళ్ళిపోతున్న  కులం కంపులో,
    ముక్కు మూసుకొని మునుగుతుంది. 

    ఓటు  పడవలో  పయనిస్తూ ,
    ఎప్పుడు మునుగుతారో తెలీని తన బిడ్డలకు,
    మువ్వన్నెల  తెరచాపను  అడ్డుపెడుతుంది. 

    దిగాలు పడే అమ్మకు ,
    దైర్యం చెప్దాం,


    గండుచీమలు కొండను మింగలేవనీ..,
    ఏనుగు ను కుక్కలెప్పుడో గెలవలేవనీ..,
    అమ్మపాల  రుణాన్ని అసురులడ్డుకోలేరనీ...., 




Friday 15 August 2014

నా రాతలు











    నా  రాతలు.

    

    దోసెడు  అక్షరాలను ,
    ఎప్పుడొ  బడి కొమ్మ నుండి
    ఒడిలోకి రాల్చుకున్నా...,

    అను నిత్యం ఆ ముత్యాలను,
    మెరుగు పెడుతూ,
    మురిసిపోతున్నా..,

    అప్పుడప్పుడూ అవి నక్షత్రాలై,
    మినుకు,మినుకు మని వెలిగి,
    నన్ను గగనాన నిలుపుతుంటాయి.

    అక్కడక్కడా వేదనలై..,
    జ్వాలలా ఎగసి,
    నన్ను కాలుస్తుంటాయి.

    కొన్నిసార్లు  నీటిమీద రాతలై,
    చెరిగి పోతూ,
    కనుమరుగవుతుంటాయి.

    చాలా సార్లు విలువలేని,
    ప్రేమ సందేశాలై..,
    వెక్కిరిస్తుంటాయి.

    ఎక్కువసార్లు
    ఆకలి కేకల నినాదాలై,
    అంగలార్చుతుంటాయి.


    ఇహానికీ,పరానికీ...,
    నిజానికీ,ఇజానికీ, మద్య నలుగుతూ,
    మరణానికి సమీపాన,......... ఊపిరి సంతకాలై  ఉరితీస్తుంటాయి .









Tuesday 12 August 2014

అతి (వల) లు

     







     అతివ(ల)లు

    మా కలలపై సుపరిచిత చిరునవ్వుల వలలు వేసి,
    వలపు ఎరవేసి ,సహవాస గాలమేసి ,
    ముద్దుచేసి ముచ్చటగా వలవేస్తారు.

    మా ఉద్రేక  సహిత భావాలపై ,
    ఉద్విజ్ఞ భరిత ప్రేమలపై ,రంగుల కలలపై,
    హంగుల,హంగామా గుప్పించి,
    కనిపించని కఫన్  కసితీరా కప్పుతారు.

    మా  సున్నిత హృదయాలపై,
    సూటిగా అనుమానపు అంకుశాన్ని గుచ్చి ,
    మా కన్నీటి తిరుగుబాటుపై ,
    విరుగుబాటై వంటింటి కుందేళ్ళను చేస్తారు.

    మా కడుపుతీపీ,గర్భసావ్రాలకూ ,
    మా  అంతర్యుద్దాలకూ, అశ్రువులకూ ,
    ఇసుమంతైనా చలించక ,
    నిరసనగా..,నిష్క్రమిస్తారు.

    దిక్కుతోచక అంధులమై ,
    నాలుగు  గోడలమద్యనే,
    పదే,పదే పరాజితులమై,
    నెత్తుటి కన్నీళ్ళతో వెక్కుతూ ఉంటాము.

    గోనె సంచులకెత్తిన  అనాథ శవాల్లా,
    అడవి మృగాల అభిరుచులకు అనుగుణంగా,
    మలచబడ్డ మంచు శిలలమై ,
    కరిగిపోతుంటాము.

    అందం తగ్గుతుందనో,ఆడపిల్ల పుడుతుందనో,
    రహస్య గర్భాసావ్రాల  రక్తచరిత్రలమై,
    పుఠలనిండా ,పరిగెడుతూ,
    ముఖచిత్రాలమై  సిగ్గుపడుతుంటాము.

    ఇంటిగుట్టు అనే ముళ్ళకిరీటాలను  పెట్టుకొని,
    పలుమార్లు  మమ్ము మేమే ,
    శిలువ వేసుకుంటూ ఉంటాము.

    కానీ,

    వచ్చేతరాన్ని  రక్షించేందుకై,
    మమ్ము మేము  పుస్తకాలుగా మలచుకొని,
    ప్రతిమలుపువద్దా...,సలివేంద్రమై,
    మా చిట్టి తల్లులకు సేద తీరుస్తాము.






   

Thursday 7 August 2014

చలన శిల.








  
    చలన శిల. 

   ఒక  స్వప్నం  ఊపిరి సలపక 

   సతాయిస్తుంది. 
   చిరునవ్వుకూ,కన్నీళ్లకూ ,
   సమన్వయం  కుదర్చలేకుంది. 

   అసమాన  అభిమానాన్ని,

   మది  మోయలేకుంది. 
   స్పందనకై..క్షణ ,క్షణమూ  
   ప్రాణాన్ని వెతుకుతుంది  

   నిద్రరాని అశాంతి రాత్రుల్లో,

   చలన రహిత  తలపులను,
   తలనుండి  మరల,మరలా,
   తోడి పోసుకుంటుంది. 

   పలాయనమయ్యే ఆత్మ బంధాలను,

   పలకరించి,పలవరించి,
   నిరసన రుచి చూసి,
   నిస్సహాయతతో... నిదురిస్తుంది. 

   భయంతో చీకటి గదిలో 

   ముడుచుకున్న,ముఖాన్ని ,
   అరచేతుల్లో తీసుకున్న ,
   ఆత్మీయ స్పర్శ...,

   అకాల దు:ఖాన్ని పారద్రోలుతూ,

   మనో మందిరాన,
   మత్స్య యంత్రాన్ని  చేదించే,
   మహా వీరుడొస్తాడని ఎదురుచూస్తుంది..  









Wednesday 6 August 2014

మనో...విన్నపం

     






    మనో...విన్నపం 

     నిన్ను నువ్వు కాదేమో అన్నానో  ..,కోపం నీకు. 
     కానీ...  నువ్వు నువ్వు కాదనే  నమ్మకం నాకు. 

     నిన్ను వెతికే నెపంతో నన్ను నేను,

     జారవిడుచుకుంటుంటాను.  
     వ్యక్తిగతం  నుండి  నిన్ను గతం గానే ,
     స్వీకరిస్తాను నేను . 

     వ్యక్తిగా నీవు శక్తివే కావొచ్చు, 

     చలనానివే కావచ్చు,
     కానీ, నా మనోదారిలో  ఎదురైన  ..,
     పసిపాపవే  నాకు. 

     నీకు తెలుసా...?


     నిను నెలవంకను  చేసి ,

     వేల తారకలు నీ చుట్టూ బ్రమించే వేళ,
     విరిగిపడిన వెన్నెల కిరణ్ణాన్నై ..,
     నేలరాలుతుంటాను. 

     కానీ ,సమూహాన్ని వీడి,

     నా నెత్తుడి అడుగుల  వెంట చూపు సారించి,
     నను అందుకొనే వరకూ  
     విశ్రమించని నెలరేడువు నీవు. 

     నా శిరస్సుపై మోసే  నమ్మకాన్ని 

     అతి పదిలంగా చూసుకుంటూ..,
     అలుపెరుగని అభిసారికలా....,
     అను నిత్యం  నిరీక్షిస్తుంటాను. 

     ఓ వెన్నెల  సంతకమా..,

     ఓ అరవిరిసిన వసంతమా..,
     అలుపెరుగని సమీరమా...,
     నా అపురూప వరమా..,

     ఏ కొనలో విరిసినా..,పరిమళమై  కదలి రావా...?









Saturday 2 August 2014

నా గదిలో... సమాదినై.

    






    నా   గదిలో... సమాదినై. 

     రోజంతా పరుగెత్తిన జీవితం,
     రాత్రికి గదిలో బంధీ అవుతుంది. 

     విశాలమైన  గదియైనా..,
     ఏదో ఇరుకు భావన. 
     గది వారగా మేజాపై  సగం రాసిన, 
     కాగితాల వెక్కిరింతలు,
     తలుపులు  బిగించుకున్నా.., 
     వెంటాడుతున్నట్లున్న ,
     చింపిరి లేత దేహాలు. 
     నేను రోజంతా లిఖించినా,
     అక్షర రూపం లేని 
     సిరామరకలు. 
     

     ఓ పసిదాని  ప్రశ్న ,
     నన్నింకా  నిలదీసి,
     ఉరికొయ్యకు  బిగదీసినట్లుంది. 

     మేడమ్ ఇక్కడ అన్నం పెడతారా? 

     అక్షరాల అగాధాలమద్య, 
     కూరుకుపోయిన నేను,
     అర్దంలేని   ప్రశ్నేంటి అన్నట్లు ,  
     స్వార్ధపు నవ్వు నవ్వాను. 
     అక్షరమే తప్ప ఆకలి ఎరుగను,
     గొంతు నొక్కిన ఆకటి అరుపులను, 
     ఎలా వినగలను?  

     శవపేటిక వంటి ఈ గదిలో,
     స్వయంకృత బంధీనై ,
     గుండెను నిప్పుల నినాదాలలో, 
     కవాతు చేయిస్తున్నా,  
     ఆ ..పసిదానికి  ఆకలి తర్వాతే 
     అక్షరం నేర్పాలని, 
     తెలుసుకున్న విద్యార్ధినై..,
     మదిలో రేగే  జ్వాలల్లో, 
     అసమర్ధపు సమాదినై..., 

      









  

Friday 1 August 2014

రెప్పలు మూయని కల

   





   రెప్పలు  మూయని  కల 

    నిదురించే లోకాన్ని 
    నిషేదిస్తూ..,

    సగం రాసిన రాతల 
    కళ్ళును  కడిగి మేల్కొలుపుతూ ..,

    పదాలను కూర్చి 
    బొమ్మచేస్తూ ..,

    దాని పేరును 
    పెదాలతో  పలుకుతూ ..,

    ప్రేమో,స్పర్శో ...
    దేన్నో వెతుకతూ ...,

    శిరశ్చేదిత   దేహాన్నై..,

    ఈ కిటికీ  కటకటాలకు  
    తలవాల్చి ,

    కనులనుండి 
    రాలిన కలలను,

    తిరిగి రెప్పలపై 
    అద్దుకుంటూ  ...,

    తిరణాలలో తప్పిపోయిన  
    పసి పిల్లాడిలా...,

    అల్లాడే గుండెను  
    ఆశల తల్లినై  హత్తుకుంటూ..,

    నీవు తెచ్చే వసంతానికై ..
    దోసిలొడ్డుతూ ...,

    నేనిక్కడ  శిశిరాన్నై.., 
    నిరీక్షిస్తున్నా ...,  

Monday 21 July 2014

కంటి (ఇంటి) దీపం

    





    కంటి (ఇంటి) దీపం 

    మునిమాపువేళ  బారులు తీరిన కొంగల 


    రెక్కల చప్పుళ్ళ రొదలో ,


    నా ఆలోచనలను చెదరగొడుతూ 


    ఎవరెవరివో  బాదాతప్త  హృదయరోదనలో


    పేగు బంధాల  మూగ వేదనలో 


    గిర్రున తిరుగుతున్న నా తలలో


    ఎన్ని  ఆలోచనలో.. ఉప్పగా జారేకన్నీరు 


    నాపెదవులను తడుపుతూ....కన్నీటి తలపువై  


    నన్ను నా నుండి దూరం చేసి,  


    అదృశ్యమైన నీవు అనివార్యమరణమై,


    అర్ధంలేని వార్తవై ,అంతు దొరకని పరిశోదనవై,


    అంతర్దానమై,అపఖ్యాతివై,అఘోచరమై,... 


    నా గుండెపై నిత్యం రగిలే ప్రేమజ్వాలవై...,


    నా  అసమర్ధతకు బలైన నిస్సహాయవై ...,


    నా గుండెను నిత్యమూ సలిపే జ్ఞాపకానివై..,


    నా చుట్టూ శిరశ్చేదిత  చలన  దేహాలే..,


    చిక్కు ముడి విప్పలేక 


    బేతాళ శవాన్ని మోసే విక్రమార్కులే..,


    పక్కన పిడుగు పడ్డా వినిపించని బదిరులే..,


    అర్దంలేని  ఊసుపోని  వ్యర్ద ప్రేలాపాలే... 


    నా వేదనకు అంతం లేని వృదా ప్రయత్నాలే,


    నువ్వు మాయమైంది జనారణ్యములో,


    జంతు అరణ్యానైతే కేవలం ప్రాణమే పోయేది. 


    నీ కన్నీళ్ళ నిస్సహాయ రోదన 


    ఆ కామాందులను  కరిగించగలిగితే, 


    నీవెప్పుడో మానవీయ  వంతెనపై నడిచి,


    మరో మంచు ముత్యానివై మమ్ము చేరవా..,


ఈ గాంధారీ  సుతుల  వస్త్రాపహరణానికి  తెరపడి,
కలియుగ  కురుక్షేత్రం జరిగేదెప్పుడు 
ఒంటరి సీతమ్మలనెత్తుకెళ్ళిన  రావణాసురులకు 
వాయుపుత్రుని వాసన తగిలేదెప్పుడు...?????     

     

Saturday 19 July 2014

మరోసారి ఓడిపోతూ...,

    




   మరోసారి  ఓడిపోతూ..., 

    ఈ  నిశ్శబ్ద  నిశి  రాతిరిని,
    రెప్పలార్పుతూ ..తదేకంగా  చూస్తున్నా..,

    తూర్పు  పవనమొకటి  తేలివచ్చి,
    పసితనపు  తలపుని  తాకించి వెళ్ళింది. 

    ఆనాటి సౌధమింకా  అలాగే ఉంది,
    ఎప్పటిలాగే చంద్రునితో పహారా కాయిస్తుంది. 

    ఎత్తిపట్టుకున్న  పట్టుపావడాతో,
    మూసుకున్న కళ్ళతో...వెన్నెటి గుడ్ల  ఆటాడుతూ..,

    చిన్నమ్మా...అక్కడ ముళ్ళుంటాయి...,
    అర్దింపూ,అర్ద్రతా... అవే అరచేతులు,
    నా అరికాళ్ళ కింద మెత్తటి తివాచీలై.....,  

    అరే ఇక్కడో పారిజాతం ఉండాలి,
    రాలిన పూలను ఏరిన ఆ చిట్టి చేతులేవీ...,
    గొప్ప తోడుని అడిగిన ఆ మొక్కులేవీ..?

    గుడ్డబొమ్మలకి  పెళ్ళిళ్ళు  చేసిన,
    చిన్నారి ముత్తయిదువ ఆ చిన్నమ్మ ఏదీ..?
    ఆమె నడిచిన   చిట్టి పాద  ముద్రలేవీ..?

    కాలమంతా రంగుల రాట్నమై,
    గిర,గిరా,తిరిగే చలన చక్రమై,స్ఖలన దు:ఖమై..,
    యుగాల నాటి  ప్రశ్నాపత్రమై.., 

    మరణాంతరం సమాదులపై  పాతిన,
    శిలా పలకమై,బాల్యాన్ని  పాతిపెట్టిన,
    శిథిల సౌధమై.., 

    ఇనుప చట్రాలలో  ఇరుక్కున్న చిన్నమ్మ,
    ఈ నిశీథి  సౌధాన  ఆత్మను వదలి ,
    విలువలేని శరీరాన్ని  శిలువ వేసుకుంది.     








Friday 18 July 2014

నడిచే కల,

     




     


     నడిచే కల

     ఆమె నడుస్తుంది,
     కలలతో కలసి
     అడుగు కలుపుతుంది.
     అడవి మల్లె  అందాన్నీ..
     ఆత్మీయ బంధాన్నీ..,
     తనలో ఇముడ్చుకుంది.

     ఓ సుందర స్వప్నాన్ని
     కలవాలనీ..,
     వశీకరణంతో,
     ఒడిచేర్చుకోవాలనీ..,
     ఆశతో జీవిస్తుంది. 

    మనస్సంతా  
    ఎదురుతెన్నుల కన్నులైతే..,
    దూరమయ్యే అడుగుల 
    చప్పుడు ఎదపై వినిపిస్తుంది. 

    చిక్కటి చీకటి గదిలో..,
    తుదిలేని  మది  తలపులతో..,
    బ్రతుకంతా  పయనిస్తుంది.
    శబ్దమై పాకుతూ.., 
    శ్వాసై  తాకుతుంది. 





Wednesday 16 July 2014

అంకురమై....,

    


    అంకురమై....,  

    వాళ్ళు  ఉరి తీసింది  రైతు(త)లని కాదు,
    పచ్చటి  పంట కలని.

    ఆరుకాలాల పాటు ఆటలాడే పంటకాలువ,
    కుంటిదై కుంచించుకు పోయింది . 

    ఇసుక  పోగొట్టుకొన్న ఏటిగట్టు,
    కబ్జాబాబుల చుట్టమై బడాబాబుల చేతుల్లో చట్టమైంది. 

    అంగడి సరుకు(గా మారిన) మాగాణి,
    పచ్చనోట్ల  పోటుకి  పడుపుగా మారింది. 

    విస్తరించే  వింత  సౌధాలను చూసి,
    అడవులు సైతం ముడుచుకుపోతున్నాయి. 

    నెత్తురు  పులుముకున్న  సూర్యుడు,
    దుర్బిక్ష  అనంతపై  కాలుదువ్వుతున్నాడు.

    వలస ప్రజతో  నిండుచూలాలైన నగరం,
    పల్లె బిడ్డలకు సవతి తల్లయిపోయింది.

    జనకాలుష్యానికి , ధనకాలుష్యం  తోడై.,
    కృషీవలుడంటే కూలివాడనుకుంటుంది. 

    మట్టి తల్లిని  గొడ్డుమోతుని చేసి,
    పిజ్జా,బర్గర్ల, టెస్ట్యూబ్  బిడ్డలతో కాలక్షేపం. 

    అప్పుల ఊబిలో ఆత్మహత్య  చేసుకున్న రైతుకు ,
    తీర్పులూ,ఓదార్పులూ,కంటితుడుపు రాయితీలూ...,

    కుళ్ళు రాజకీయపు కుడ్యాలు  కూల్చెయ్యి,
    సరిహద్దు యుద్దాలను రద్దు చెయ్యి.  

    నల్లబజారులో నడిచే బియ్యాన్ని  తెచ్చి,
    బీదల కడుపు  నింపెయ్యి.