నడిచే్ నెలవంక

    

    నడిచే  నెలవంక

    ఈ చందమామని ఎవరో పారేసుకున్నారు,

    కాదు ,కాదు గగనానికి అమ్మేసుకున్నారు. 

    మసిబారిన ఆకాశాన్ని అంటుకుని ,

    కొడిగట్టిన  దీపం లా  వేలాడుతూ,

    నాకు కనిపించాడు.

    నిదురరాని రేయిని ,

    ఆరుబైట ఆరబెడుతూ,

    ఆకాశాన్ని  చూశాను

    శీతాకాలపు చలిరాత్రికి,

    బుజ్జి కుందేలుపిల్లలా,

    ముద్దు,ముద్దుగా, 

    నేలపైరాలిన నక్షత్రాల మద్య,

    మినుగురులా  మెరుస్తున్నాడు 

    చాపిన  నాచేతుల్లో,

    ఎగిరొచ్చి వాలిపోయాడు ,

    సుతిమెత్తని  చీరకొంగుతో..,

    సున్నితంగా  చిట్టి గడ్డంపై  రాశాను,

    పొగడపూలలా నవ్వాడు.

    ఏ త్యాగానికై   ఈ  గందర్వుడు,

    ఇలా గగనం విడిచాడో,

    నేలపై  ఎవరిని వెతుకుతున్నాడో..,

    తిరణాలలో తప్పిపోయిన పసి కూనలా,

    బిక్కు,బిక్కు మంటున్నాడు. 

    ఒక నిస్సారమైన ఆత్మాహననం నుండి ,

    తనని తాను  రక్షించుకుంటూ,

    జీవన రేఖపైనే బ్రమిస్తున్నాడు,

    నా  చిటికిన  వేలు  పట్టుకొని ,

    మెల్ల,మెల్లగా నడుస్తున్నాడు,

    ఆ స్వప్న   సముద్రాన ,

    సూర్యో్దయమైనాడు.