అమ్మతనం

 


   

కల్లు తాగిన కారుకూతల్లో

తన తల్లినే పతితగా వింటుంది.


కట్న కానుకలు తక్కువనే కరకునోళ్ళకు ,

జడిసి తల వంచుకుంటుంది.


ఆడపిల్లని కన్నావని తూలనాడినా,

తప్పు తనదే అనుకుంటుంది.


బిడ్డల నడవడిక బాగలేకున్నా,

తానే కారణమంటే నిజమే అనుకుంటుంది.


యెడారి ప్రస్తానంలో తీరని దాహాల వెంట,

పరుగులెడుతూనే ఉంది.


నడివయస్సులో కూడా తనవారికోసం,

పడిలేస్తూ పనిచేస్తూనే ఉంటుంది .


కన్నకూతురికి పెళ్ళి చేసి ,

తనలాంటి రాత వద్దని మొక్కుకుంటుంది.


కోడలి నాగరికత ముందు,

నిశాని అయిన తానే తలఒగ్గుతుంది.


అందరిలో ఉన్నా ఒంటరితనం,

తన తప్పులేకున్నా నిందమోసేతనం.


ఇంటిల్లిపాదికీ  నీడనిచ్చే తరువుతనం,

అమ్మ ప్రేమ  కానే కాదు ఎప్పటికీ అరువుతనం.