"నివురునైన...ఇచ్చోట. "

"నివురునైన...ఇచ్చోట. "







మోహమో .. మోదమో ...,
పలవరమో...  ,పరవశమో .... ,


తనువంతా  మనసైన చోట ,
అణువణువూ  నివురైన ఇచ్చోట,


ఊరికి  దూరంగా   సుదూరాన,
నిశీధి ,నిశ్శబ్ద   సాగర తీరాన,

నీ  వెచ్చటి  సజీవ  జ్ఞాపకాల  తరగల్లో,
ప్రేమనూ, కాంక్షనూ తలపుపతడిలో  ఒలికించి ,

ఈ  ఏకాంతవాసం లో,
ఒంటరితనపు ఒద్దిక  బ్రమనై,


నీ   చలన రహిత శరీరాన్ని ,  
శ్వాసించని  నీ ఎడదనూ ,  
నా కంపిత మునివేళ్ళతో ....పరామర్శిస్తుంటే ... ,




ఒక్కసారి    నా కన్నీళ్ళలో   ప్రతిబింబించు,
నా ఉచ్వాస ,నిశ్వాసలను  నిర్బంధించు , 

సగం కాలి కమురువాసన వేస్తున్న ,
నా సురుచిర   స్వప్నాలనూ ,
నా పునరావృత  పలవరింతలనూ .... పరామర్శించు. 


కళ్ళుమూసుకొని   రెప్పలపై  ఆరబోసుకున్న ,
ఆ వెన్నెల  రాత్రులను ,మోహపూరిత  క్షణాలనూ, స్మరించు,

విజయమో ,వీరస్వర్గమో   దక్కించుకున్న ,
నీ  శిరశ్చేదిత  దేహామూ , 
మట్టి దుప్పటి కప్పుకున్న  నీ మౌన కాయమూ.... ,


నన్నిలా  కలల  మూగసాక్షిని  చేసి ,
 ఈ నిశ్శబ్దరేయి  నిర్దయగా ...నను  నిశాచరిని చేసి  నిష్క్రమిస్తుంది 
  

జీవితమా... శాసించకు

  "జీవితమా... శాసించకు"



ప్రతి అడుగుకూ ..అడ్డుపడే సంఘటనలూ ..,
తల  వంచుకొని    తడబడి  చెప్పే   సంజాయిషీలూ ...,


మానసిక    పరిపక్వతా   దశలోనే ....,
ఎదురయ్యే    వెదురుముళ్ళ   నిబంధానాంక్షలూ ...,


రెక్కలు విరచబడీ.. ... ముక్కులు కత్తిరించబడిన ,
వనాంతర   విహంగ    విహారాలూ...,


బలాత్కరించ   నిశ్శబ్ద   క్షణాల మీద ,
మౌనముద్రల  మానసిక  మారణహోమాలూ ...,


ఆత్మజులూ.....అత్మీయులూ, అంతరాత్మలూ ..,
నిర్దాక్షిణ్యంగా  నిరసించే  నిష్కృమణలూ ...,


బ్రతుకు  శిశిరాన   రాలుతున్న   హరిత పత్రాలూ...,
మోడువారిన  ఎడారిన  మురిపించే  ఎండమావులూ.... 


బిక్షమడిగే   బీతిల్లిన   బాదామయ బంధీకానాలూ..,
నీడసైతం    వీడిపోని   అనిశ్చత.... ఆలింగనాలూ..,

అనిశ్చతాక్షరాలు

 

అనిశ్చతాక్షరాలు 



మది ధరణిలో మొలకెత్తే 
విత్తనమే అక్షరం,
మనల్ని  మంచి బాటన  నడిపించే,
మల్లెల బాటలే  మన రాతలు  






బతుకు పూదోటలో,
ముల్లులా గుచ్చుకున్నా, పువ్వులా విచ్చుకున్నా,
తరతరాలుగా నీడనిచ్చే తరువు   కావాలి . 


హృదయ   సంద్రాన   ఉవ్వెత్తున ఎగసిపడే
భావకెరటం   కావాలి,
మూతులెల్లబెట్టే   పీత పిల్లలు కాకూడదు. 


తప్పుడు  తలపులను తెచ్చే ,
చప్పుడు చేయని  రహస్య  రాగం  కాకూడదు,
తర్కం   కొలిమిలో  కాగి,సాగి ,
నిర్మాణకారికో, విప్లవకారికో  రహదారి కావాలి.    

లక్ష్యంలేని  పిచ్చికుక్కల్లా,
చివుళ్ళుమేసే  గొంగళ్ళులా ,
చేటు చేసే  చాటు  రాతలై ,
అసాంఘిక సమస్యలై  విస్తరించకూడదు. 


గుండెలో చిటికెడు ఆత్మా విశ్వాసం  లేకున్నా,
అనైతికపు అంగబలం తో ,
మెచ్చుకోలు  ఉచ్చులకై  చీకటి చెట్లు ,
అక్షరాలను  గబ్బిలాల్లా   వేలాడదీయకూడదు. 

చేతకాని, చేవలేని, మార్పులేని, 
విలువలేని, మంచిలేని, వంచన రాతలు ,
వ్యవస్థను  శాశ్వత  వికలాంగనగా మార్చి , 
నిఘాలేని  దగాకోరు  రాతలే అవుతాయి .