రాగం పరాగమైతే....

    

    రాగం  పరాగమైతే.... ,

    ముందుకు వేసే  ప్రతి అడుగూ ..,
    చీకట్లో తడబడుతూ.. తూలిపోతున్నట్లూ ,

    కొన్ని కల్పనలు  వాస్త రూపాన,
    చిక్కటి  అభిమానాన్ని  చిలుకుతున్నట్లూ,

    నాకు నేనే నప్పని ఎన్నో వైనాలు,
    నన్ను నేను చిన్నబుచ్చుకునే 
    ఎన్నో సందర్బాలూ....,

    అంతరంగ  మనొవేధనే  ఎప్పుడూ..,
    అజ్ఞాత  తెరువరిలా....,అరుదెంచుతుంటే,

    మినుగురునై వెతికే సమయాన రెక్కలు తెగి,
    గాయం మీది గాయం.. 
    నను మరింత మానవీయం  చేస్తుంది. 

    దూరాన  నీవున్న  పూలసౌధమూ ,
    నీ చుట్టూ నర్తించే  దీపకాంతీ..., 
    నా  జైలు  గోడలను పరామర్శిస్తుంది. 

    ఆ కాంతి  ఏ నడిరేయినో..నన్నాలింగించుకొని,
    ఓదార్చి  నా గుండెలపై  క్రీనీడలా తేలుతూ,
    నా మనోగతమై  నిలుస్తుంది. 

    అందుకే..., 

    తెగనరికిన  ఈ మోడును,
    చిగురులెత్తించటము  నీ తరం  కాదు,
    స్వాతి చినుకువై..... అమని చెక్కిలి ముద్దాడు, 

    అలిగిన  ఇంట  మలిగిన  దివ్వె,
    వడిశిల  తగిలిన విహంగమై..,
    నుసిగా...... నేలరాలి ..,
    నీ  అరికాలిని  దిష్టి చుక్కగా  ముద్దాడునేమో.....