మేరీ ప్యారీ....మా.

    




    మేరీ ప్యారీ....మా. 


    ఆశ  నిరాశల సుఖదు:ఖాల ఆటవిడుపుల్లో 
    మరణిస్తూ,జీవిస్తూ..,
    సతమవుతుంది  భారతమ్మ. 

    కొత్త చిగురుల  ఆవిష్కరణలో,
    పాత తెగులును పోగొట్టుకోవాలని 
    చూస్తుందీ  కొమ్మ. 

    నెత్తురోడుతున్న రహదారుల్లో ,
    పచ్చటి పాదాలను మోపలేక ,
    కుంటినడక నడుస్తుందీ  అమ్మ . 

    పల్లె నుండి  పట్టణాల దాకా   
    నాగరికత   బట్టలూడదీసుకొని  బలాదూర్గా,
    తిరుగుతుంటే  గాంధారిలా.., 
    కళ్ళకు  గంతలు కట్టుకొని  గడిపేస్తుంది 

    రక్కసి  రాబందులు  
    లేత గువ్వలను ముక్కున కరచుకొని,
    పొడిచి,పొడిచి  ఈకలు పీకి వీధిలోకి విసిరేస్తుంటే, 
    జెండా కప్పి  సంతాపం  తెలియజేస్తుంది. 

    అంతము  కాని  మతం మంటల్లో,
    కుళ్ళిపోతున్న  కులం కంపులో,
    ముక్కు మూసుకొని మునుగుతుంది. 

    ఓటు  పడవలో  పయనిస్తూ ,
    ఎప్పుడు మునుగుతారో తెలీని తన బిడ్డలకు,
    మువ్వన్నెల  తెరచాపను  అడ్డుపెడుతుంది. 

    దిగాలు పడే అమ్మకు ,
    దైర్యం చెప్దాం,


    గండుచీమలు కొండను మింగలేవనీ..,
    ఏనుగు ను కుక్కలెప్పుడో గెలవలేవనీ..,
    అమ్మపాల  రుణాన్ని అసురులడ్డుకోలేరనీ....,