మనో...విన్నపం

     

    మనో...విన్నపం 

     నిన్ను నువ్వు కాదేమో అన్నానో  ..,కోపం నీకు. 
     కానీ...  నువ్వు నువ్వు కాదనే  నమ్మకం నాకు. 

     నిన్ను వెతికే నెపంతో నన్ను నేను,
     జారవిడుచుకుంటుంటాను.  
     వ్యక్తిగతం  నుండి  నిన్ను గతం గానే ,
     స్వీకరిస్తాను నేను . 

     వ్యక్తిగా నీవు శక్తివే కావొచ్చు, 
     చలనానివే కావచ్చు,
     కానీ, నా మనోదారిలో  ఎదురైన  ..,
     పసిపాపవే  నాకు. 

     నీకు తెలుసా...?

     నిను నెలవంకను  చేసి ,
     వేల తారకలు నీ చుట్టూ బ్రమించే వేళ,
     విరిగిపడిన వెన్నెల కిరణ్ణాన్నై ..,
     నేలరాలుతుంటాను. 

     కానీ ,సమూహాన్ని వీడి,
     నా నెత్తుడి అడుగుల  వెంట చూపు సారించి,
     నను అందుకొనే వరకూ  
     విశ్రమించని నెలరేడువు నీవు. 

     నా శిరస్సుపై మోసే  నమ్మకాన్ని 
     అతి పదిలంగా చూసుకుంటూ..,
     అలుపెరుగని అభిసారికలా....,
     అను నిత్యం  నిరీక్షిస్తుంటాను. 

     ఓ వెన్నెల  సంతకమా..,
     ఓ అరవిరిసిన వసంతమా..,
     అలుపెరుగని సమీరమా...,
     నా అపురూప వరమా..,

     ఏ కొనలో విరిసినా..,పరిమళమై  కదలి రావా...?