బయ్యం

బయ్యం 

పొద్దుగాల  మొదలు పెడతాది  మాయమ్మ నన్ను నిద్దర లేపటం, నేను అట్ట బొల్లి,ఇట్టబోల్లి ,  నీలిగి నిక్కి లేస్తా, ఆమైన(ఆ తర్వాతా) పొంత పోయ్యి కాడ  బొగ్గుతో పొళ్లు  తోముకుంటా, నిమ్మకాయ బద్దతో  సద్దన్నం తిని బడి కిబోతా.

మా నాయిన బోయినప్పుడు మాయమ్మతో అందరూ జెప్పినారు మేముండాములే నీకు నీకోడుక్కి ఇబ్బందిరానీము అని. నిజమే గావాలా అనికున్నానేను. ఎవురూ ఏమి ఆదుకోలా పెట్టలా. మాయమ్మకి కూలీ తప్పలా, మాకు పస్తులూ తప్పలా.

నాకు అర్దంగానిది  ఏందంటే, మాయమ్మ  కొన్నేసి   సార్లు నన్ను మరిసిపోద్ది. లేకపోతే మద్దేనం నేను అన్నం బెల్లులో  ఏమైనా తినాలగదా  ఏమీ బెట్టదు  అట్టని  అమ్మ కూడా ఏమి తీసుకొని పోదు. నేను అన్నంబెల్లు కొట్టినప్పుడు  బడి ఎనకాల  గుబ్బలచెట్టు (చీమ చింత) కాడికి బోయి వాటిని దింటా. పిలకాయిలు చూస్తారనుకో  ఓరే  ఈడికి అన్నం  లేదురా అడక్కతినే  నాయాలు  అంటారు. అందుకనే నేను  బాల్  తెచ్చుకోని ఆడుకున్నట్లు  యాక్సన్  చాస్తా. మా పక్కింటి అనసూయ  నా పెండే  ఆయమ్మి, పిలస్తాది రాఅబయా  నేను బెడతాలే  అంటాది, నేనే బోను  పొయ్యి, పొయ్యి ఆడపిల్ల దగ్గరా వన్నం వణ్ణం? అంతకంటే నీళ్ళు లేని బాయిలో బడి సావటం మేలుగదా. 

***

రెండు దినాలబట్టి  ఒకటే వాన.ఇల్లు మొత్తము  ఉరస్తా ఉండాది. అమ్మ కూడా పనికిబోలేక  ఇంట్లో ఉండిపోయింది. నాకు మాయమ్మ ఇంట్లో ఉంటె బలే  ఇష్టం అమ్మతో మాట్లాడుకుంటా ఏడి, ఏడి సెనిక్కాయలు ఏపుకొని తినాలని కుశాల. అయినా అట్టా ఎట్టా  జరగతాదిలే  మేమేమన్నా  మారాజులమా?

మన్నాడు  పొద్దుగాలనే  బడికి బోవాలని పుస్తకాల సంచి  ఇదిలిస్తా ఉండా, "అబ్బయ్యా  బడి ఉండాదా ఉంటెమాత్తరం  ఎట్టాబోతావు ?" అమ్మ అడగతా  ఉండాది నేను జవాబు సెప్పలా, ఏమి జెప్పేది,  ఉన్న నూకలు  నాకు ఒండి పెట్టి  అమ్మ  పస్తుబొనుకునే, ఈయాల  గూడా   ఇంట్లో ఉన్నానా  అమ్మ తిప్పలు చూడలేను. "ఒరే  నాయినా ఇనవేందిరా తడిసిపోతావు" అమ్మ అదిలిస్తూనే ఉంది. నా కళ్ళలో నీళ్ళు తిరగతా  ఉండాయి. లేదుమా  పోకబోతే లెక్కలయ్యోరు  తంతాడు " అనేసి  సంచి బుజానికి తగిలిచ్చుకొనే  వానలో పరిగెత్తినా. రోడ్డు మీదకి  వచ్చినానేగాని అమ్మే  కనిపిస్తాఉండాది. ముందుగా బడికి బోయిన పిలకాయిలు  బడి లేదని  కుశాలుగా  చెప్పినారు, అయినా సరే నేను ఇంటికిబోలా  దినవంతా  ఆడా, ఈడా  తడస్తానే ఉండినా  నా కోసం అమ్మ కష్టపడొద్దు,  సాయింత్రానికి తడిసి  ముద్దాయి ఇల్లు సేరినా.

***

తలదిమ్మగా  ఉండాది, అమ్మ నా తలకాడనే  కూకోనుండాది. పక్కింటి  శంకరక్క కూడా  నిల్చోనుంది, నాకిష్టమైన  బూబమ్మ బొంకులో బొరుగులుండలు   గంప   డబిలించి (బోర్లించి) దానిమీద  పెట్టి ఉండాయి. వాళ్ళ  మాటల్ని  బట్టి  అర్దమైంది  నేను  మూడు  రోజులనుంచి  జరంతోబడి  ఉండానన్నమాట.  అమ్మ  శంకరక్కని   ఏందో  మెల్లింగా  అడగతా  ఉండాది. నాకు  మాత్రం  ఆయక్క  గొంతు  ఇనిపిచ్చింది "ఏందిమే ఏడ  దెచ్చిస్తావు, నీకేమన్నా  మిద్దిలా, మేడలా,  ఈ రకంగా అప్పులు సెయ్టానికి.., సరె..పో  పిలగాడికోసరం  అంటాఉండావ్  రొండు రోపాయిలు  ఉండాయి  నాకాడ " ఇదీ  నాకు  ఇనిపించింది. చెపోద్డా  నాకు  బలే  కోపం వచ్చింది   ఎందుకా? ఆయక్క  ఇంకో  మాటన్నది   అది  చెప్పాలంటే  మీకు  ఇంగో  ఇసయం  సెప్పాల. "ఇన్ని బాదలెందుకు ఎంకురెడ్డిని  అడిగితె  ఇస్తాడుగదా"  అన్నది  ఆయక్క  మాయమ్మతో. అయితే  నాకు కోపమెందుకో  చెప్తా  ఇని  ఆనాయాలు  ఎట్టాటోడో  మీరే       చెప్పుదురుగాని.

ఒకరోజు  పోద్దుబోయినా   మాయమ్మ  ఇంటికిరాలా,  ఎంకురెడ్డి  ఇటికల సూల  కాడికి  పనికిబోయిందని  తెలిసి  నేనే అక్కడికి  పోయినా, నేను బోయ్యేకాడికి  అమ్మ యాపమానుకి  ఆనుకొని  యాడస్తా ఉండాది, రెడ్డి  నులకమంచం  మీద  పడుకొని  ఎదురుగ్గాఉన్న  అమ్మనే  సూస్తా  ఉండాడు  గుడిసంగం  తిరణాల   చూసినట్లు. నేను  పొయ్యి అమ్మ కొంగు పట్టుకొని  నిలబడ్డా." ఊ..నీ కొడుకొచ్చినాడు  కలక్టరు  ఈడు కలక్టరయ్యి  నీ కస్టాలు  తీరస్తాడుపో"  అని పకపక  నవ్వినాడు. " అయ్యన్నీ ఉండనీ రెడ్డా  నా కూలిడబ్బులియ్యి"  అమ్మ యాడస్తానే అడిగింది.  ఎవ్వురీనన్నారు  నా మాటకి  ఊ అను డబలు  కూలిస్తా .. అంటూ  బీడీలు   తాగితాగి  గార పట్టిన  పళ్ళు  చూపిస్తూ  నవ్వాడు."ఏందీ  ఇనేది  సావనైనా  సస్తాగానీ అట్టాంటి  రోతపన్లు  నేను  చెయ్యను " కచ్చితంగా చెప్పింది."అందుకే  నాకు మండతాది నా నోటికి  మంచి కూతలు రావు   కడుపులో గాలితే  నువ్వే దారికోస్తావ్  కూలి రేపిస్తాపో  అనేసి  తుండుగుడ్డ  ఇదిల్చి బుజాన ఏసుకొని  లేసిపోయినాడు. అమ్మ ఆడనే కూచుని  యాడస్తా  ఉంటె  ఏమి చెయ్యాలో తెలీక కింద  మట్టి తీసుకొని  రెడ్డి  పోయినదిక్కు  పోసి" ఒరే  నాయాలా  నన్ను పెద్దగానీరా  సెప్తా" అని  అరిసినా. అమ్మ నన్ను తీసుకొని ఇంటికొచ్చింది,  ఆరాత్రంతా  యాడస్తానే  ఉండాది.  ఇదిగో అందుకే నాకు  ఆ నాయాలి  మాట ఇని కోపమొచ్చింది.

***    

అమ్మ  అన్ని పెయత్నాలూ  సేసింది  జరంతగ్గలా. ఎవురెవురో  వచ్చి సూసిపోతాఉండారు,  ఎంకురెడ్డి  వచ్చి దబ్బులిస్తానన్నాడు  "నా బిడ్డని సంపుకుంటా  గాని  నీడబ్బులోద్దు   నాకు  అనేసింది   మాయమ్మ.

  

నా కళ్ళముందు   ఏందో  గుండ్రాలు, గుండ్రాలుగా  నల్లంగా  పిడకల మాదిరిగా   తిరగతా  ఉండాయి. చేవ్వుల్లో  ఏందో  గుయ్యి  మంటా ఉండాది నేను  చానా  ఎత్తుగా  పోతాఉండా,  అమ్మచెయ్యి  పట్టుకొనే ఎక్కడికొనే ఉండా పైకి పోతా  ఉండాము. ఒకచోట  ఎన్నముద్దలు, మిద్దింటి  బుజ్జమ్మ వాళ్ళింట్లో  ఐస్ పెట్టిలో  నీళ్ళు  ఉన్నట్టు   ఉండాయి  నీళ్ళు. రేగి కాయిలూ, పచ్చరిటిపొళ్లు, నిప్పట్లు (అరిసెలు) ఇంకా  ఏమేమో  ఉండాయిలే  అమ్మ నాకు  తినబెడతా  ఉండాది. అప్పుడే ఎంకురెడ్డి ఒచ్చినాడు. ఆ నాయాలుకి రెండు కొమ్ములుండాయి  బలే నవ్వొచ్చిందిలే నాకు  అమ్మని సూడబోయ్యి  కళ్ళు మూసేసుకున్నాడు   ఎందుకంటే  అమ్మ  ఇప్పుడు  తెల్లంగా  లైటు ఎలిగినట్టా  ఎలిగి  పోతుళ్ళా. 

కళ్లుబోయ్యి  ఓడు (వాడు) యాడస్తా  ఉంటె నాకు ఒకటే  నవ్వు. నవ్వతా ఉండా.. నవ్వతా  ఉండా .......అవునూ  నేను  నవ్వతా  ఉండా  కదా  మరి ఏడిసేది  ఎవురూ?? అరె  ఇచిత్రంగా  ఉందే  శంకరక్క  గూడా  యాడస్తా ఉండాది.

"అయ్యో  నీలవేనా  ఎందిమే..ఇంత  అన్నాయమా?  సిన్న  పిల్లోన్ని గూడా  తీసకపోయ్యినావా., నాయమ్మే  ఏమి  కష్టమోచ్చిందే తల్లీ.."

అరె  ఒక్కొక్కరూ   వస్తా  ఉండారు  నాతరగతి  పిలకాయలు  వాళ్ళ  అమ్మల సాటున  జేరి  చూస్తా  ఉండారు.

ఇప్పుడు  అర్ధం  అయ్యింది  నాకు,  నేను అమ్మా సచ్చిపోయ్యామన్నమాట పో. పోనీ పో   ఈ రకంగాఅయినా  బతికి పోయ్యాం. ఆకలి బాధలనుండి. ఇక  మీరు  దెయ్యాలు అనుకున్న బయ్యం లేదు, బూతాలు  అనుకున్నా  బయ్యం లేదు. బతుకంటేనే   బయ్యం. 

ఆకలంటే  బయ్యం ఉండేది.  ఇప్పుడు  అదీ  లేదు. బాధ ఎందుకంటే  నేను పెద్దయ్యి  అందరు  కడుపునిండా అన్నం తినేట్టు   ఏమైనా  చెయ్యాల  అనుకొనే వోడిని. కాని,   ఆ  ఆకలే   నన్ను  సిన్నోడిగా   ఉన్నప్పుడే సాగనంపిందే... ఇలా  ఎంత  మందిని   సాగానంపుతుందో  అదీ..... అదే              నా బయ్యం.