మాయావి

మాయావి

అందరూ అంటారు మనసు మల్లెలు పూయిస్తుందనీ, మనోహరంగా ఉంటుందనీ.. 

కానీ మనసు ఇలా కూడా ఉంటుంది   తెలుసా.. 

సజావుగా సాగుతున్న జీవితానికి లేని పోనీ సొగసులద్ది , 

సతమతం  చేసి  సంజాయిషీ అడుగుతుంది.

వెన్నెలలా, పట్టుదారంలా  మెరుస్తూ, మురిపిస్తూ,

చిక్కు వెంట్రుకలా  చికాకు పెడుతుంది.

మ్రోగుతున్న హృదయాన్ని  మూగదాన్ని చేసి,

దిక్కుతోచక దిగంబరమై  రోదిస్తుంది.

తనువు తగలబడి పోతున్నా  తాను  మాత్రం ,

రక్తం మరిగిన వ్యాఘ్రం లా  వేటాడుతుంది.

ముఖం మీది చిరవ్వులతో  నటిస్తూఉంటామా ,

చర్నాకోలుతో  కొట్టి చెవులుమూస్తుంది.

నిద్రను  చెడగొట్టి  కళ్ళకు  చీకటి  గంతలుకట్టి,

కలతలను   కానుకగా  ఇస్తుంది.

మరగున  పడిన  తలపులను  తలనుండి  తోడి,

తనువును  తడిపేస్తుంది.

చిక్కిశల్యమైన   శరీరానికి  శుష్కించిన  చిరునవ్వునద్ది,

చిత్రంగా  తిలకిస్తుంది.

గొంతునుండి  గుబులు   బైటకి  రానీక ,

మాటలకు  మమకారపు   రంగు  వేస్తుంది.

ఎదురుపడి   వేదనను  వెళ్లగక్కే  సమయానికి,

అభిమానపు  ఆభరణం  అరువుగా  ఇస్తుంది.

బంధనాలు  తెంచుకొనే   తెగింపు  వచ్చినప్పుడు,

బేలగా  మారి  గోలచేస్తుంది.

విచ్చుకొనే   వేకువకూ .  .అంతమయ్యే  సంద్యకూ,

సంకెళ్ళు  వేసి  మరణశాసనం  రాస్తుంది.

గుండెను  మెలిపెట్టి, నరాలను నుజ్జుచేసి, ఆశ్రువులను  ఆరనివ్వక,

అయినవారికి దూరమైనప్పుడు ముక్కలవుతుందీ   మహమ్మారి  మనస్సు.

చింతతో చితగ్గొట్టి, వేదనతోవిరగొట్టి,  బాధతో బంధించి,

మాయలతో  మాలిమి చేస్తుందీ    మాయావి మనస్సు.