వీలునామా

వీలునామా

మూటలు మోసి  మూర  మల్లెలు  తెచ్చేవోడివి, ముద్దబంతిలా  ఉన్నావంటూ   ముద్దు చేసేవోడివి.

కట్టెలు కొట్టి, కడుపు కట్టుకొని కమ్మలు తెచ్చావు, కడుపుతో ఉన్న నను చూసి  మురిసిపోయావు. 

నీ కళ్ళు  నేనైతే  నా కలవి నువ్వూ, నీ ప్రాణం  నేనైతే  నా ప్రణయం నీవూ,

వెన్నెల కురుస్తున్న  మన జీవన బృందావనంలోకి   వేదన  వేటగాడిలా   వచ్చింది.

.

అమ్మనవుతున్న  నేను  ఆసుపత్రిని  ఆశ్రయించాను, అయ్యవవుతున్న నీవూ  ఆదుర్దా పడ్డావు.

నాకోసం నీవు   యంత్రంలా, క్షణ క్షణం  అనుక్షణం   పరుగులెత్తావు   పాటుపడినావు.                                  

పందికొక్కుల,  రాబందుల   సంతానమైన ఆసుపత్రి  బృందాల  చిల్లు  జేబు  నింపాలని  చూశావు                                 

వైద్య పరిశోధనలకోసం   ఈ  జలగలకి చిక్కావు, కాయాన్ని  వీరి  ధనాకలికి  దానం చేసావు.

బొంగరంలా .. నా  చుట్టూ  తిరిగే  నా  బంగారు  మావా ... నా కోసం  అనాద  శవం  అయ్యావా?

నా కోసం  ప్రాకులాడే  నిన్ను ముందుగా పంపేసారు ఈ దయ లేని  దూర్తులు.

మావా .. నా కళ్ళు  కలువ పూలు అనేవోడివి  కదా , వాటికి  విలువ  కడుతున్నారు.

ఈ మానవ  మాంసపు  కబేళాలో     వేలం   వెయ్యబడుతున్నాయి   నా   కళ్ళు.

ఈ కసాయి  వైద్యుల  కత్తులు   నా కుత్తుక  మీద  సవారీ చేస్తున్నాయి.

 రోగం (?)  ముదిరినాక  వచ్చామనీ  ఏది ఏమైనా  మేమే  భాద్యులమనీ  ఏలు ముద్రతో  వీలునామా  ఇచ్చామట.

అదే  ముద్దర   ఏస్తున్నారు  మన   ఆనాద  శవాలకు   మూకుమ్మడి  రాబందుల్లా,ఈ  ధన్వంతరి వారసులు .

ఆర్డరు  పాసయి పోయింది  ఆనాద అందురాలైన   నా సమక్షంలో, అక్షరాలా  లక్షల  సాక్షిగా. 

ఆసుపత్రులోద్దని   అరద్దామంటే..  అయిసులో  పెట్టి  చల్లగా  నా ముక్కుమూసారే  ఈ  కర్కోటకులూ ..